مقدمه
هنر گچبری یکی از هنرهای وابسته به معماری است که در هر منطقه و هر دوره زمانی،شکل و شیوه مخصوص به خود را داشته است.
مصالح اصلی به کار گرفته شده در این هنر گچ می باشد.در ایران نیز هنر گچبری در دوره های مختلف تاریخی همراه با تفاوت هایی بوده است.گچ به دلیل داشتن خاصیت شکلپذیری٬ چسبندگی، رنگ مطلوب، کاربرد آسان، فراوانی و ارزانی کاربرد زیادی در هنرهای تزیینی دارد.
پیشینه
در کاوشهای باستانشناسی نمونهها و نشانههایی از رواج این هنر در دوره ساسانی به دست آمدهاست. یکی از کاربردهای ویژه گچ، اندود کردن دیوارها و آراستن سطوح داخلی ساختمانها است و هنر گچبری، این آراستگی را به حد کمال و دلنوازی میرساند. از میان نمونههای به جا مانده میتوان به گچبری، چفتگیری و ابزارزنی طاقچه بسیار ارزشمند هنری ازکاخ بیشاپور مربوط به سده سوم میلادی یاد کرد که در موزه لوور پاریس نگهداری میشود و همچنین به تعدادی از آثار دوره ساسانی که در موزه ملی ایران قرار دارد اشاره کرد.
گچبری در زمان معاصر
در حال حاضر در ایران اساتید برجسته ای در زمینه هنر زیبای گچبری وجود دارند که به جرات می توان گفت در دنیا انگشت شمار هستند. که با ارج نهادن به هنر این اساتید بنام و شایسته میتوان بار دگر شاهد اوج و شکوفایی این هنر بود.
منبع : ویکی پدیا